เราใช้คุกกี้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้งานเว็บไซต์ หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไป นั่นเป็นการแสดงว่าท่านยอมรับ
นโยบายการใช้คุกกี้ของเรา
ในด้านอารมณ์ความรู้สึก บางครั้งเราทำงานชั่วโมงเดียวหนักเท่ากับทำงานทั้งวัน” แซค เอสไวน์เขียนไว้ในหนังสือศิษยาภิบาลผู้ไม่สมบูรณ์แบบ เขาพูดถึงภาระที่ศิษยาภิบาลมักต้องแบกรับ ซึ่งคำพูดนี้เป็นจริงสำหรับเราทุกคน ความรู้สึกและความรับผิดชอบหนักอึ้งอาจทำให้เราเหนื่อยทั้งทางกาย ใจ และจิตวิญญาณ และเราไม่อยากทำอะไรนอกจากนอน
"เยี่ยมมากแน่ๆ ถ้าเรามองไปที่ต้นไม้และเห็นใบไม้แต่ละใบ แทนที่จะเห็นแต่ภาพเบลอๆ สีเขียว” พ่อพูด ซึ่งฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่ดีไปกว่านั้น ตอนนั้นฉันอายุ 18 ปีและไม่ชอบใส่แว่น แต่แว่นก็ช่วยเปลี่ยนวิสัยทัศน์ของฉันและทำให้ภาพที่ไม่ชัดดูสวยงามขึ้นมา
เวลาที่อ่านพระคัมภีร์ ฉันเห็นภาพพระธรรมแต่ละเล่มเหมือนที่ฉันเห็นภาพต้นไม้ตอนไม่ใส่แว่น ทุกเล่มดูเหมือนไม่มีอะไรเท่าไหร่ แต่เมื่อเจาะลึกลงไปในรายละเอียด เราจะเห็นความงดงามของพระธรรมที่ดูเหมือนน่าเบื่อนั้น
ฉันเคยรู้สึกแบบนี้ตอนอ่านอพยพ คำสั่งของพระเจ้าในการสร้างพลับพลา ซึ่งเป็นที่อาศัยชั่วคราวของพระองค์ท่ามกลางชนชาติอิสราเอล อาจดูเหมือนมากมายและน่าเบื่อ แต่ฉันมาสะดุดที่ตอนจบของบทที่ 25 เมื่อพระเจ้าทรงสั่งให้สร้างคันประทีป โดยใช้ค้อนทำดอกด้วย “ทองคำบริสุทธิ์” คือฐานดอกและกลีบ (ข้อ 31) และลำคันประทีปนั้นให้มีดอกสี่ดอก “เหมือนดอกอัลมันด์” (ข้อ 34)
ต้นอัลมันด์นั้นงดงามน่าทึ่ง พระเจ้าทรงนำความงดงามของธรรมชาติมาผสมผสานไว้ในพลับพลาของพระองค์
เปาโลกล่าวว่า เราสามารถมองเห็นและเข้าใจ “สภาพที่ไม่ปรากฏของพระเจ้านั้น คือฤทธานุภาพอันถาวรและเทวสภาพของพระองค์” ผ่านสรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง (รม.1:20) บางครั้งเราต้องเงยหน้าดูสิ่งที่ทรงสร้างและอ่านพระธรรมตอนที่ดูเหมือนไม่น่าสนใจผ่านเลนส์ตัวใหม่ เพื่อจะมองเห็นความงามของพระเจ้าได้
ความกังวลของฉันเพิ่มขึ้นตลอดช่วงฤดูร้อนระหว่างที่ฉันเรียนปริญญาตรีและปริญญาโท ฉันชอบวางแผนทุกอย่างและการต้องออกเดินทางไปรัฐอื่นเพื่อเรียนต่อปริญญาโทโดยยังไม่มีงานทำ ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ แต่สองสามวันก่อนที่ฉันจะออกจากงานที่ทำช่วงฤดูร้อน ฉันได้รับข้อเสนอจากบริษัทให้ทำงานต่อไปได้โดยไม่ต้องไปสำนักงาน ฉันตกลงและมีสันติสุขที่พระเจ้าทรงดูแลฉัน
พ่อของเพื่อนฉันได้รับคำวินิจฉัยที่ทุกคนกลัว นั่นคือมะเร็ง ในกระบวนการทำเคมีบำบัด ท่านรับเชื่อพระเยซูและโรคนั้นบรรเทาลงในที่สุด ท่านไม่มีมะเร็งอยู่นานถึง 18 เดือน แต่มะเร็งก็กลับมาและร้ายแรงกว่าเก่า ท่านกับภรรยาเผชิญความจริงเรื่องมะเร็งที่กลับมานี้ด้วยความกังวลและสงสัย แต่ก็วางใจพระเจ้าอย่างสัตย์ซื่อ เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยพวกเขาให้ผ่านครั้งแรกมาแล้ว
ฉันออกไปเดินเล่นกับเพื่อนและหลานๆ ของเธอ ขณะที่เข็นรถเข็นเด็ก เธอบอกว่าการเดินครั้งนี้สูญเปล่าเพราะสายรัดข้อมือเพื่อสุขภาพที่เธอสวมอยู่จะไม่นับก้าวเดินแบบไม่ได้แกว่งแขน ฉันจึงเตือนเธอว่า การเดินครั้งนี้เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพ “จริงสินะ” เธอหัวเราะ “แต่ฉันอยากได้คะแนนเหรียญทองจากเครื่องนับก้าวนี่นา”
"ไดอะตอมคืออะไร” ฉันถามเพื่อนขณะชะโงกดูภาพในมือถือที่ถ่ายผ่านกล้องจุลทรรศน์ “มันเหมือนสาหร่าย แต่มองเห็นได้ยากกว่า เราต้องใช้น้ำมันหยดบนเลนส์หรือต้องให้มันตายก่อน เราจึงจะเห็นมันได้” เธออธิบายพลางเลื่อนดูภาพเหล่านั้น ฉันอดคิดต่อไม่ได้ถึงรายละเอียดที่สลับซับซ้อนที่พระเจ้าทรงใส่ไว้ในสิ่งมีชีวิตซึ่งเราสามารถมองเห็นได้ก็ต่อเมื่อต้องใช้กล้องจุลทรรศน์เท่านั้น
บางครั้งชีวิตก็วุ่นวาย การเรียนก็ยาก การงานก็น่าเหน็ดเหนื่อย ห้องน้ำยังไม่ได้ล้าง และนัดดื่มกาแฟก็ยังมาตรงกับวันนี้อีก ฉันมีธุระมากถึงขนาดที่ต้องบังคับตัวเองให้อ่านพระคัมภีร์ให้ได้วันละแค่สองสามนาที แล้วบอกตัวเองว่าจะใช้เวลากับพระเจ้ามากขึ้นในสัปดาห์หน้า แต่ไม่นานนักฉันก็เริ่มเขวและจมอยู่กับงานในแต่ละวันจนลืมสนิทที่จะทูลขอให้พระเจ้าช่วย
สมัยอยู่มหาวิทยาลัย เช้าวันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาพบว่าแครอลเพื่อนร่วมห้องอยู่ในอาการตื่นตระหนก แหวนของเธอหาย เราหากันจนทั่วเช้าวันถัดมาเราลงไปค้นในที่ทิ้งขยะ
ในเดือนสิงหาคม 2015 เมื่อฉันกำลังเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยที่อยู่ห่างจากบ้านไป 2-3 ชั่วโมง เมื่อฉันนึกได้ว่าหลังจากเรียนจบแล้วฉันอาจจะไม่ได้กลับบ้านอีกเลย ฉันรู้สึกตื่นตระหนก จะจากบ้าน ครอบครัวคริสตจักรไปได้อย่างไร แล้วถ้าพระเจ้าทรงเรียกให้ไปรัฐอื่นหรือประเทศอื่น ฉันจะทำอย่างไร
